Eind februari ging ik met mijn vrouw, zus en zwager naar de nieuwe voorstelling van De Verleiders. Een unieke theatergroep die op een prikkelende manier maatschappelijke vraagstukken aan de kaak stelt. Het initiatief kwam van mijn zus, leuk om met elkaar te doen. Toen ik een paar dagen voor de voorstelling me wat meer verdiepte in het onderwerp van de voorstelling, begon ik toch wat zenuwachtig te worden. Deze gaat namelijk over, zoals ze zelf zeggen, het bestuurlijke gezwel wat onze samenleving al twintig jaar overwoekert, het extern advies.
Al tijdens de voorstelling werd mij duidelijk dat ik over deze avond in mijn column zou schrijven. Niet om goed te praten wat tijdens de voorstelling over consultants wordt gezegd. Uiteraard heb ik daar een mening over en ben ik het niet altijd met De Verleiders eens. Nee, ik wil het in deze column hebben over De Verleiding van het Afas Theater in Leusden. Ik was namelijk zwaar onder de indruk van dit Theater.
Het was voor mij de eerste keer dat ik in dit theater kwam. Ik had er al wel goede verhalen over gehoord van mensen in mijn omgeving, maar wat was ik onder de indruk. Een knap staaltje van gastvrijheid in combinatie met efficiency.
Het begint al bij aankomt. Een grote parkeergarage (gratis) onder het theater en kantoren van Afas zorgt ervoor dat je zonder parkeerstress kunt parkeren. Gegarandeerd een plek. In het theater zelf kom je bij binnenkomst eigenlijk maar één keer iemand tegen je die je uitlegt wat je moet doen. “We hebben geen garderobe maar u kunt uw jas in een kluis doen”. Dat klinkt niet echt klantvriendelijk, maar de bediening van de kluis was zo eenvoudig dat het iedereen zonder problemen lukte, zonder 10 minuten lang in een rij te hoeven staan. “Drinken kunt u zelf pakken”. Door de hele foyer van het theater stonden op meerder punten koffieapparaten en drankjes klaar. Dus niet in één rij wachten totdat je aan de beurt bent maar een selfservice concept die niet als selfservice aanvoelde. En had je toch een vraag of stond je een beetje te dralen omdat het niet helemaal duidelijk was, dan stond er uit het niets (zo voelde het tenminste) een medewerker voor je klaar om je te helpen.
De hele ervaring van het theater voelde voor mij als meer met minder. Met veel minder mensen was het theater in staat mij het gevoel te geven dat ik veel meer kreeg. Een perfect voorbeeld hoe het optimaliseren van proces je in staat stelt om met minder mensen meer werk te doen of met hetzelfde aantal mensen meer werk, zonder afbreuk te doen aan de service en de aandacht voor de klant.
In deze tijd van arbeidskrapte zou ieder (logistiek)bedrijf er mee bezig moeten zijn. Niet omdat we van onze mensen af willen, maar vooral vanwege verminderde beschikbaarheid in de nabije toekomst. Wij noemen dat Lean Logistics.
Eén van mijn compagnons (Joris) is Master Black Belt Lean Six Sigma. Ik plaag hem er altijd mee dat dit een hele dure benaming is voor iemand die een opleiding heeft gedaan voor logisch nadenken. Maar toch zit hier wel wat in. Optimaliseren van processen is vaak een kwestie van logisch nadenken. Daarbij staan wat mij betreft drie vragen centraal: Waarom doen we iets? Voor wie doen we dat? Wat levert het op? Als je geen antwoord kunt geven op deze drie vragen, dan moet je je afvragen of datgene wat je doet toegevoegde waarde heeft. En iets wat geen toegevoegde waarde heeft moet je mee stoppen of anders organiseren.
En dan kom ik als “externe” toch nog even terug op De Verleiders. Soms is het dus juist heel effectief en efficiënt om een externe met specifieke kennis mee te laten kijken om je als bedrijf bewust te maken van de mogelijkheden welke jezelf niet ziet. Dat zullen De Verleiders toch hopelijk wel goedvinden?